Κάποτε θα 'ρθουν

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε.

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε!

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν.

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν.

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα,

υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος

Λεζάντα

Είναι τρέλα!!!
Να ξαπλώσεις στο χαλί και να τα θαυμάζεις με τις ώρες.
Μετά να τα πάρεις στα χέρια σου και να τα ξεζουμίσεις!
Να τα ρουφήξεις!
Να σε ταξιδέψουν σε πελάγη ευτυχίας.
Κι όταν κουραστείς, να αποκοιμηθείς γλυκά πάνω τους.
Να γίνουν το προσκεφάλι σου…

Αρκεί να τ’ αγαπήσεις.
Μόνο έτσι εκτιμάς την αξία που έχουν τα καλά βιβλία!

Πανσέληνος

Ήταν κάποτε ένα κορίτσι που αγαπούσε πολύ το φεγγάρι, αλλά μόνο όταν ήταν ολόκληρο. Όταν λιγόστευε το φεγγάρι λιγόστευε και το κορίτσι. Ρωτούσε τους μεγάλους ποιος κλέβει το φεγγάρι και κανείς τους δεν του απαντούσε. Μια νύχτα πήρε τους δρόμους και τα βουνά να το ψάξει. Ήταν μισό το φεγγάρι, μισή και η καρδιά της.

Τότε ένα αστέρι ήρθε και τη ρώτησε τι ψάχνει.
- Ποιος μου κλέβει το φεγγάρι; Πού το πάει; Εγώ το αγαπώ ολόκληρο!
-Έλα να σου δείξω, της είπε το αστέρι. Τίποτα ολόκληρο δε χάνεται, δεν το κλέβει κανείς. Τίποτα το φωτεινό δε σκοτεινιάζει. Κάποτε κρύβεται μόνο για να το αποζητήσουμε ταξιδεύοντας πάνω στο αστέρι της μνήμης...

Αν υπάρχει παράδεισος

Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη.
Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση…)
Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο και είχε μαζί του τον εξής διάλογο:
-Καλημέρα.
-Καλημέρα, απάντησε ο φύλακας
-Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
-Αυτός είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
-Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!
-Μπορείτε Κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε, και ο φύλακας του έδειξε την πηγή.
-Και το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης…
-Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.
Ο άντρας αρνήθηκε αν και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο περικυκλωμένο από δέντρα... Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι του σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
-Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
Ο άντρας έγνεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.
-Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ.
-Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.
Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους.
Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.
-Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.
-Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος; ρώτησε ο άντρας.
-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
-Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκεί ήταν ο Παράδεισος!
-Εκεί δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.
Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
-Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.
-Σε καμία περίπτωση! αντέτεινε ο άντρας. Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους φίλους τους …
Paulo Coelho.

Άλλα κόλπα!

Το διάβασα στο kampia.blogspot.com και γέλασα.

Το δοκίμασα και έπαθα την πλάκα μου!

"Δοκιμάστε το, δεν θα το πιστεύετε.. Θα προσπαθείτε συνέχεια να το πετύχετε αλλά δεν θα τα καταφέρετε...

1.-Λοιπόν όπως κάθεστε στο γραφείο σας, σηκώστε το δεξί πόδι από το πάτωμα Και κάντε κύκλους δεξιούς όπως τους δείχτες ενός ρολογιού.

2.-Ενώ κάνετε τους κύκλους με το δεξί πόδι (στην φορά των δειχτών ενός ρολογιού), γράψτε τον αριθμό 6 στον αέρα με το δεξί χέρι σας. Το πόδι σας τότε θα αλλάξει κατεύθυνση.

3.-Πάθατε πλάκα ε; Δεν μπορείτε να το κουμαντάρετε! "

Το καλοκαίρι μου!

Κι αν είσαι θάλασσα εγώ σ' αγκάλιασα
κι αν είσαι άνεμος εγώ σε κράτησα
κι άμα το αύριο είναι στο χέρι μου
θα'σαι για πάντοτε το καλοκαίρι μου..