Τι είναι η ευτυχία

Ο παπάς ήταν και θεολόγος, τέλη δεκαετίας '40 με αρχές δεκαετίας '50. Ψευδός και με έντονη χωριάτικη προφορά.

ΠΑΠΑΣ: Θέλω να μ' πείτι τι είν' ευτυχία.
ΜΑΘΗΤΗΣ Α': Ευτυχία είναι να είμεθα με τον Χριστόν! (Με στόμφο).
ΠΑΠΑΣ: Κάτθ' κάτου! Άλλουθ να μαθ πει!
ΜΑΘΗΤΗΣ Β': Κύριε, κύριε!
ΠΑΠΑΣ: Κηργιά! Λέγε!
ΜΑΘΗΤΗΣ Β': Ευτυχία είνι να είμαστε καλοί ανθρώποι!
ΠΑΠΑΣ: Κάτθ' κάτου, ρεμπεθκέ! Άλλουθ!
Το βιολί κράτησε πολύ, ο παπάς άρχισε να δαιμονίζεται.
ΠΑΠΑΣ: Είθτι ούλοι ρεμπεθκέδεθ! Να θαθ πω εγώ ρε τι είν' ευτυχία!
Σιγή ιχθύος από κάτω.
ΠΑΠΑΣ: Ευτυχία ρε είν' να βλέπειθ τα πιδάκια την Κυριακή θτουν Αη – Λάδαρου, καθαρούλια, μπαλουμένα, κθυπολητούλια, να κρατάν θτου χέρι τη λαμπαδούλα τς κι να πθάλλουν του Ωθαννά κι να βλέπειθ' την ευτυχία να λάμπ' θτα προυθουπάκια τθ'! Αυτό ρε είν' ευτυχία! Ρεμπεθκέδεθ!

Δεν

Δεν σαλπάραμε.
Ανοίξαμε πανιά κι αναμέναμε…
Κι όσον ο καιρός δεν μας έκανε τη χάρη
αύξανε η ένταση, η ανυπομονησία.
Θέλαμε εμείς να φτιάξουμε καιρό:
κεραυνοί εκτοξεύονταν μες απ’ τα μάτια,
βροντές απ’ τα μελανιασμένα
-ίσως το κόκκινο κρασί;- ακόρεστα χείλη.
Σταγόνες βροχής αυλάκωναν τις παρειές
κίτρινες, χλωμές
-ίσως τ’ αμέτρητα τσιγάρα;- όταν πια έπεφτε πάλι σιωπή.
Μα άνεμος δεν σηκωνόταν.
Μήτε ούριος, μήτε όμως θυελλώδης
να εκδοθεί επίσημα πλεύσης απαγορευτικό,
νικημένοι να επιστρέψουμε και άπραγοι σ’ αυτό που λέμε εστία,
μα δίχως ενοχή πως τάχατες δεν το παλέψαμε.

Δικός σου για πάντα