Στάση πληρωμών

Νέες λέξεις εισβάλλουν με ταχύτητα φωτός στην καθημερινότητά μας.

Μέχρι χτες ξέραμε για τρίο, τώρα μάθαμε την τρόικα.

Γνωρίζαμε το μνημόσυνο (στα 40, στο εξάμηνο, στον χρόνο), τώρα το μνημόνιο λένε θα κρατήσει πολλά χρόνια.

Είχαμε ακούσει για επιμήκυνση πέους, μάθαμε και την επιμήκυνση χρέους.

Τελευταία ακούω και για στάση πληρωμών.

Δεν ξέρω τι είναι αλλά... κάπως έτσι τη φαντάζομαι.

Σου είπαν πως τα πλοία που είναι στα λιμάνια είναι πάντα ασφαλή.
Μα δεν φτιάχτηκαν γι' αυτό...

Ίσως βρέξει

Απ’ τα πάθη τ’ ανθρώπινα
όποιο έβρισκα το ’πινα
σα σφουγγάρι
και τα εφτά τα θανάσιμα
τα μετρώ για παράσημα
που ’χω πάρει.
Τώρα εδώ στο γραφείο μου
έχω ανοίξει το βίο μου
ραβασάκι
και μετράω το άχτι μου
με τα παφ και τη στάχτη μου
στο τασάκι.
Ίσως βρέξει… ποιος νοιάζεται;
το μυαλό μου κουράζεται
κάνει γκέλες…
Πες μου εσύ, διορθώνεται
το κενό αν πλαισιώνεται
με κορδέλες;

Η καρδερίνα (παραμύθι)

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μακρινό βασίλειο της Άπω Ανατολής, ζούσε ένας πλούσιος πρίγκιπας που είχε ότι λαχταρούσε η ψυχή του. Έμενε σε ένα παλάτι με υπέροχους κήπους, όπου φιλοξενούσε πολλά ζώα και ακόμα πιο πολλά πουλιά.
Μια μέρα ένας γυρολόγος πέρασε από το παλάτι του και προσπάθησε να πουλήσει στον πρίγκιπα λίγη από την πραμάτεια του για να κερδίσει κάποια χρήματα.
Αυτό που τράβηξε την προσοχή του Πρίγκιπα ήταν μια καρδερίνα που ήταν σε ένα μεγάλο ξύλινο κλουβί μαζί με ένα αηδόνι. Η καρδερίνα ήταν πανέμορφη με πολύ έντονα χρώματα.
(Ο μύθος λέει ότι όταν ο Θεός έφτιαχνε τα πουλιά, άφησε τελευταία την καρδερίνα. Του είχαν τελειώσει όμως όλα τα χρώματα. Πώς λοιπόν να χρωματίσει την καρδερίνα; Σφούγγισε καλά όλες τις μπογιές που είχαν απομείνει και έβαψε με το περίσσευμα αυτό την καρδερίνα. Έτσι η καρδερίνα έχει στο σώμα της απ’ όλα τα χρώματα.)
Ο πρίγκιπας ρώτησε τον γυρολόγο γιατί η καρδερίνα ήταν στο ίδιο κλουβί με το αηδόνι.
- Παλιά ιστορία, είπε ο γυρολόγος. Η καρδερίνα και το αηδόνι έχουν μεγαλώσει μαζί και κελαηδούν υπέροχα μαζί. Όμως όταν τα χωρίσω δεν κελαηδά κανένα.
Και πραγματικά έβγαλε το πανί που σκέπαζε το κλουβί και αμέσως η καρδερίνα και το αηδόνι άρχισαν το μελωδικό τραγούδι τους και ο πρίγκιπας αλλά και όσοι ήταν μπροστά μαγεύτηκαν.
- Άκου έμπορε, την αγοράζω αυτή την καρδερίνα.
- Εντάξει αφέντη μου, θα σου ετοιμάσω τα πουλιά για να τα πάρεις, αποκρίθηκε ο γυρολόγος.
- Δεν κατάλαβες, μόνο την καρδερίνα θέλω. Αυτή είναι πραγματικά σπάνια και όμορφη. Τι να το κάνω το αηδόνι; Δεν βλέπεις πόσα σπάνια πουλιά έχω εδώ; Νομίζεις ότι θα ήθελα ένα ασήμαντο αηδονάκι; βρυχήθηκε ο πρίγκιπας.
- Μα άρχοντά μου, αν τα χωρίσεις, θα μαραζώσουν. Δεν κελαηδάνε όταν δεν είναι μαζί.
- Ανοησίες, σκέφτηκε ο πρίγκιπας. Άκου αν τα χωρίσεις δεν κελαηδάνε…
Και αμέσως έδωσε στο γυρολόγο ένα πουγκί με χρυσές λίρες για να αγοράσει την καρδερίνα.
Ο γυρολόγος δεν ήθελε να χωρίσει τα πουλιά, όμως είχε ανάγκη από τα χρήματα αυτά και τελικά έδωσε την καρδερίνα μόνη, αφού μάταια προσπάθησε να πείσει τον πρίγκιπα να πάρει και το αηδόνι.
Πήρε λοιπόν ο πρίγκιπας την καρδερίνα και την έβαλε στο πιο όμορφο κλουβί. Ήταν χρυσό και στολισμένο με ρουμπίνια, ζαφείρια και πολύτιμα πετράδια.
Μάταια όλοι στο παλάτι περίμεναν ν' ακούσουν το μαγικό κελάηδισμα της καρδερίνας που άκουσαν την πρώτη μέρα. Αυτή δεν έβγαζε άχνα, είχε χάσει λίγο το χρώμα της, αφού δεν έτρωγε καλά και γενικά δεν είχε καμιά διάθεση για τίποτε.
Έτσι μια μέρα ο πρίγκιπας αποφάσισε να βρει τον γυρολόγο. Έστειλε τον έμπιστο γραμματέα του να του τον φέρει μπροστά του. Και όταν έφτασε του ζήτησε θυμωμένος εξηγήσεις.
- Γυρολόγε με κορόιδεψες. Η καρδερίνα δεν αξίζει τίποτε. Δεν κελαηδάει, έχασε το χρώμα της, δεν πετάει.
- Άρχοντά μου σε είχα προειδοποιήσει, αλλά δε με άκουσες. Δεν έπρεπε να τη χωρίσεις ποτέ από το αηδόνι. Δεν ξέρεις ότι χωρίς αγάπη σ’ αυτόν τον κόσμο δεν γίνεται τίποτε;
Ο πρίγκιπας ντράπηκε για την χαζομάρα του και αμέσως ζήτησε από τον γυρολόγο να βάλει το αηδόνι στο κλουβί μαζί με την καρδερίνα.
Έπρεπε να είστε από μια μεριά να δείτε. Τα πουλιά έκαναν σαν τους ανθρώπους, χοροπηδούσαν χαρούμενα, ακουμπούσαν τα φτερά τους, κυνηγούσαν το ένα το άλλο.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι η πραγματική αγάπη δε σβήνει, δε χάνεται και βρίσκει πάντα το δρόμο της.

Φράγκο ρεζέρβα φαλιμέντο

Διαβάζω ότι είμαστε στην πρώτη θέση παγκοσμίως, στις χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες χρεοκοπίας, την ώρα που το spread των δεκαετών ομολόγων εκτινάχθηκε πάνω από τις 900 μ.β, με ανοδική τροχιά.
Κατά άλλους έχουμε ήδη χρεοκοπήσει και δεν το έχουμε καταλάβει!
Η Ελλάδα, σύμφωνα με την....Capital Market Authority (CMA) εμφανίζει πιθανότητες χρεοκοπίας με 52%.
Ακολουθούν η Βενεζουέλα με 49.66%, η Ιρλανδία με 40,09%, η Αργεντινή με 34,64% και το Πακιστάν με 33.68%.
Αυθόρμητα θυμήθηκα τους στίχους από ένα παλιό τραγουδάκι του Μηλιώκα.

Τσίρκο, παράγκα, φίρμα γκρέκα
τέμπο, μουργέλα, αγγαρεία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία.

Μάτσο αμάκα καπιτάλε
σκάρτο, τανάλια, πολιτσία
φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο
περκέ μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία.

Σβέλτα, μαντόνα, μανιβέλα
φρένο, στραπάτσο, αραμπόλα
μόδα, καβάλα, ντόλτσε βίτα
τρόμπα, φιγουρα, σαχλαμάρα κι άρπα-κόλλα...

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά
μασκαρά, γκρέκο μασκαρά!!!

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μεγάλη πόλη βασίλευε ένας Βασιλιάς που του άρεσαν τα όμορφα ρούχα.
Μια μέρα κατέφτασαν στην πόλη του τρεις κατεργάρηδες. Είπαν πως ήξεραν να υφαίνουν ρούχα πανέμορφα από ένα μαγικό πανί που μονάχα οι ανίκανοι και οι ανόητοι δεν μπορούσαν να δουν.
«Σπουδαία ιδέα» σκέφτηκε ο Βασιλιάς. «Θα μάθω ποιοι από τους ανθρώπους μου είναι ανίκανοι και θα ξεχωρίζω τους έξυπνους από τους βλάκες». Και έδωσε αμέσως στους τρεις κατεργάρηδες χρυσά νομίσματα για να αρχίσουν το πανί τους να υφαίνουν.
Οι μέρες περνούσαν και ο Βασιλιάς σκέφτηκε: «Θα στείλω τον καλύτερό μου υπουργό να δει τι κάνουν». Έτσι κι έγινε.
«Θεέ μου!» σκέφτηκε ο γερο-υπουργός μόλις βρέθηκε μπροστά στους αργαλειούς. «Δεν βλέπω τίποτα!». Μα δεν το είπε φωναχτά. Οι τρεις κατεργάρηδες του έδειχναν δεξιά και αριστερά, μα εκείνος και πάλι δεν έβλεπε τίποτα. «Να είμαι άραγε τόσο ανίκανος, τόσο βλάκας;» σκέφτηκε. «Ω, μα είναι υπέροχα, τα καλύτερα!» είπε ο γερο-υπουργός. «Τι σχέδια! Και τι χρώματα! Τρέχω αμέσως να το πω στον Βασιλιά». Κι έτσι οι τρεις κατεργάρηδες τσέπωσαν κι άλλα χρυσά νομίσματα και εξακολούθησαν να υφαίνουν στους αδειανούς αργαλειούς τους.
Ο Βασιλιάς έστειλε και άλλους υπουργούς του να δει την πρόοδό τους. «Εξαίσια» του έλεγαν όλοι, «ρούχα αντάξια για να τα φορέσει στη μεγάλη παρέλαση!». Ο Βασιλιάς γέμισε τους τρεις κατεργάρηδες με πολλά παράσημα.
Την παραμονή της παρέλασης ξενύχτησαν για να αποτελειώσουν τα ρούχα. Καμώνονταν πως έκοβαν το πανί στον αέρα με μεγάλα ψαλίδια και πως έραβαν με βελόνες χωρίς κλωστή. «Έτοιμα!» ανακοίνωσαν με μια φωνή. Ο Βασιλιάς γδύθηκε και οι τρεις κατεργάρηδες καμώθηκαν πως τον έντυναν με τα καινούρια ρούχα.
Ανήμερα της παρέλασης, ο Βασιλιάς βγήκε με τα καινούρια ρούχα από το παλάτι του στους δρόμους. Aπό τα παράθυρα οι υπηρέτες του φώναζαν «Δέστε πόσο του πάνε τα καινούρια ρούχα του βασιλιά μας!». Και κανείς τους δεν ήθελε να παραδεχτεί πως έβλεπε τίποτα, γιατί έτρεμαν την οργή του…
Ο λαός έκπληκτος παρακολουθούσε την πομπή με τον Βασιλιά να περνά μπροστά του.
«Μα αυτός δεν φοράει τίποτα!» φώναξε ξαφνικά ένα παιδάκι.
«Ένα παιδάκι λέει πως ο Βασιλιάς είναι γυμνός!» είπε ένας άλλος. Και ύστερα κι άλλος, κι άλλος κι άλλοι πολλοί μαζί: «O ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ!».
Ο Βασιλιάς ανατρίχιασε. Ήξερε πως έλεγαν την αλήθεια, μα εξακολούθησε να βαδίζει επικεφαλής της πομπής, ενώ πίσω του οι αυλικοί κρατούσαν ψηλά την ουρά από την ανύπαρκτη φορεσιά για να μην σέρνεται στο χώμα.
Από εκείνη τη μέρα κανείς δεν ξανάκουσε για τον βασιλιά με την ανύπαρκτη φορεσιά.

Αυτά έγραψε κάποτε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Κι ένα παραμύθι είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να πεις ορισμένες αλήθειες.
(Λόγω των ημερών αφιερωμένο σ’ όλους τους άρχοντες… Πρώην, νυν και επόμενους).

Αμπελοφιλοσοφίες

◊ Θα εκτιμήσεις κάτι μόνο όταν το χάσεις και θα το χάσεις γιατί ποτέ δεν το εκτίμησες όπως του άξιζε…
◊ Αξίζει να ζούμε για τα όνειρα και όχι για τις αναμνήσεις.
◊ Τα πιο όμορφα παραμύθια είναι αυτά με λυπημένο τέλος, γιατί σε κάνουν να τα πιστέψεις...
◊ Όταν το παρελθόν γίνεται η πιο δυνατή νοσταλγία το παρόν σωπαίνει και το μέλλον καταδικάζεται στην πιο βαριά ποινή... Να θυμάται για πάντα!
◊ Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου δεν μπορεί να καταλάβει και τα λόγια σου.
◊ Επιδιώκεις απεγνωσμένα να διαγράψεις έναν άνθρωπο από το μυαλό σου και όταν βρεις το τρόπο απλά μετάνιωσες γιατί δεν είναι εύκολο να διαγράψεις κάποιον που σε έκανε να ονειρεύεσαι.
◊ Ότι δεν μπορείς να λύσεις με το μυαλό σου, προσπάθησε να το λύσεις με την καρδιά σου. Ότι δεν μπορείς να κατανοήσεις προσπάθησε να το αισθανθείς.
◊ Ζήσε με το θέλω της καρδιάς σου και όχι με το πρέπει των άλλων. Ποτέ μην κλάψεις για κάτι που δεν έχεις… άσε τους άλλους να κλαίνε που δεν έχουν εσένα.
◊ Όποιος αγαπά ελπίζει, όποιος ελπίζει περιμένει, όποιος περιμένει επιμένει, όποιος επιμένει νικά.
◊ Όπου και να' μαι, θα σε θυμάμαι μ' όποια και να' μαι, θα σε ζητώ,
δικαίωμά σου να με ξεχάσεις, δικαίωμά μου να σ' αγαπώ!
◊ Μη ντρέπεσαι για τα δάκρυά σου. Η ντροπή ανήκει σε αυτόν που σε έκανε να κλάψεις.
◊ Υπάρχουν μερικές στιγμές που είναι ικανές να σταματήσουν το χρόνο. Μη τις ξεχάσεις ποτέ και ποτέ μη προσπαθήσεις να τις ξαναζήσεις…
◊ Ο χειρότερος τρόπος να σου λείπει κάποιος είναι να είναι δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν τον έχεις.
◊ Τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται στη πλάκα!