Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις, να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις, να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα, και συ να λείπεις, οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι, και συ να λείπεις, ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό, πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια, και συ να λείπεις, κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή, δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο, και συ να λείπεις, σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται, και σένανε να σου λείπουν τα χέρια, δυο κορμιά να παίρνονται, και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα, και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα κάτου απ' το χώμα κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει, όταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα 'χει λιώσει. Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις. Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει, θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει, θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο (μου). Γιάννης Ρίτσος

Μεγάλος, όπως Χατζιδάκις...(4)

Δεν θέλω τις μεγάλες αλήθειες
να μου τις τυλίγεις δώρο και να μου τις προσφέρεις.
Δεν θέλω ειλικρίνεια
γιατί τάχα μεγάλωσα και την αντέχω.
Δεν θέλω να μου πεις την πραγματικότητα
επειδή μπορεί να αντέχω τα χτυπήματα.

Θέλω να μου πεις παραμύθια.
Λόγια που λες και δεν έχεις ξαναπεί.
Θέλω να μην έχει δράκο πουθενά
παρά μονάχα όμορφα λιβάδια και σπιτάκι με αυλή
Θέλω παραμύθι να μου πεις.
Άσε την αλήθεια για λίγο στην άκρη,
πες πως παιδί παρέμεινα
και τις αλήθειες του κόσμου σου εγώ δεν τις αντέχω

Μην μου πεις λόγια που μοιράστηκες
με τα κορμιά που κοιμήθηκες μαζί τους.
Πες μου πως η ψυχή σου
ένα αποτύπωμα έγινε
να ταιριάξει με τη δική μου.
Natalia

Επειδή σήμερα είναι η μέρα της γυναίκας... ένα ερωτικό και πονεσιάρικο τραγουδάκι:
Έμεινα εδώ - Στέλιος Ρόκκος

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μένει η σκέψη σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνηση το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι

που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένες πρωτοειδωμένους·

να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά…

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές,
οι άνεργοι πεινούσαν
τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται.
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
κηρύχνουν τη λιτότητα,
αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
ζητάνε θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν.
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό.
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού!

Στίχοι: Bertolt Brecht
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γ. Κούτρας & Θ. Μικρούτσικος

Άνοιξη!Τι κι αν ο καιρός είναι χειμωνιάτικος, ημερολογιακά μπήκε η άνοιξη!
Ίσως η καλύτερη εποχή του χρόνου.

Δεν μπορείς στο μυαλό μου να μπειςνα διαβάσεις την κάθε μου σκέψη,
μα μπορείς μια κουβέντα να πεις
και να πάρει η ζωή άλλη γεύση.

Δεν μπορείς την ψυχή μου να δεις
δεν το νιώθεις εκείνο που νιώθει
μα για λίγο μπορείς να βρεθείς
στη δική μου απέναντι όχθη.

Ήρθες τον ήλιο να βρεις
κι είμαι παιδί της βροχής...

Σαν μικρή προσευχή, το όνομά σου στα χείλη μου πιάνω
έχω εμπιστευθεί, την καρδιά μου στα χέρια σου πάνω
ένα φως ανοιχτό, βρήκα μέσα στη νύχτα του κόσμου
μην μου κάνεις κακό,την αγάπη σου δώσ' μου...