Ποτέ δεν έχεις δει τον κόσμο όπως είναι .
Πάντα τον βλέπεις όπως είσαι .
Κι όταν όλα σού φαίνονται παρόμοια και η ψυχή σου παύει να διακρίνει αποχρώσεις, δεν είναι ο κόσμος που ξεθώριασε, ούτε πως ξέχασαν τα μάτια σου τα χρώματα.

Απλά δεν αποτιμούνται εύκολα τα όνειρα, οι ζωγραφιές, τα ηλιοβασιλέματα και οι αγάπες.

Την ώρα που τεντώνεις τη χορδή γεννιέται και πεθαίνει ο στόχος.

Μεγάλη Παρασκευή

Κι εσύ εκεί με το κερί στο χέρι.
Να περιμένεις να φωτίσει ο κόσμος σου με των ματιών σου τη φλόγα.
Απλός θεατής της ζωής σου βλέπεις το φιτίλι να φωτίζει.
Λιώνει και το κερί και σου καίει το κορμί.
Στάζει κι αυτό στο παλτό της ζωής σου.
Λερώνει.
Δεν βγαίνει.
Και είναι και το καλό σου παλτό.
Σαν αυτό που πήγαινες από μικρός στην εκκλησιά.
Ατσαλάκωτος, αλέκιαστος, καθαρός.

Μην φοβάσαι τον λεκέ.
Εκεί είναι η αξία κολλητέ!!!
Όχι να κρύβεις τον λεκέ.
Να εκτιμάς το κερί.
Και το χέρι σου, που καίγεται κρατώντας το...

Fugit inreparabile tempus

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.
Κωνσταντίνος Καβάφης (από το "Απ' τες εννιά")

Η ζωή τρέχει, ο κόσμος τρέχει, ο χρόνος τρέχει... όλα τρέχουν!
Πριν προλάβεις να σκάσεις ένα χαμόγελο, ρίχνεις ένα δάκρυ. Πριν προλάβεις να σκουπίσεις το δάκρυ, πέφτεις. Κι εκεί που προσπαθείς να σηκωθείς, ένας άνθρωπος σου δίνει το χέρι του. Ίσως και την καρδιά του. Εκεί που χαίρεσαι που σηκώνεσαι, ξαναπέφτεις.
Αυτό είναι η ζωή: σκαμπανεβάσματα, και κυρίως ψυχικά.
Αξίζει να χαίρεσαι όταν ξέρεις ότι σε λίγο θα λυπηθείς;
Αξίζει να λυπάσαι όταν ξέρεις ότι σε λίγο θα χαρείς;
Τι αξίζει τελικά;
ΟΛΑ αξίζουν.
ΖΗΣΕ! και μην κυνηγάς τον χρόνο. Είσαι σαν

Επιτύμβιον

Πέθανες- κι έγινες και συ:
ο καλός, ο λαμπρός άνθρωπος,
ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε,
τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες
υπηρεσίες που προσέφερες.

A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα ‘ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω. Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θά ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
Μ. Αναγνωστακης