Κάποτε ένας ραγιάς πήγε στον πασά για ένα πρόβλημα που είχε :- Πασά μου, έχω μεγάλο πρόβλημα, δεν χωράμε στο σπίτι. Γυναίκα, παιδιά, πεθερικά δεν γίνεται να βολευτούμε σε μία κάμαρα. Κάνε κάτι σε παρακαλώ και θα σε ευγνωμονώ αιώνια.
- Κότες έχεις στο κοτέτσι σου; ρωτάει ο πασάς.
- Εχω πασά μου, απαντάει ο ραγιάς.
- Τότε βάλε τις κότες μέσα στο σπίτι σου και έλα πάλι σε μία εβδομάδα
- Μα, πασά μου, εδώ δεν χωράμε εμείς, θα χωρέσουμε με τις κότες ;
- Κάνε αυτό που σου λέω.
Τι να κάνει ο ραγιάς, σκέφτηκε αφού το λέει ο πασάς δίκιο θα έχει, βάζει τις κότες στο σπίτι του.
Περνάει μία εβδομάδα και νάτος ο ραγιάς εμφανίζεται πάλι.
- Πασά μου, η κατάσταση έγινε ανυπόφορη, δεν αντέχεται με τίποτα.
- Κατσίκια έχεις στο χωράφι σου ; ρωτάει ο πασάς.
- Έχω πασά μου.
- Τότε βάλε και τα κατσίκια στο σπίτι σου και έλα σε δύο εβδομάδες πάλι.
Τι να κάνει ο καημένος ο ραγιάς, υπάκουσε ξανά στον πασά του.
Μετά από δύο εβδομάδες, πάλι τα ίδια παράπονα μέχρι που ο πασάς του λέει να βάλει και τα μουλάρια στο σπίτι και να έρθει σε ένα μήνα.
Αφού πέρασε και ο μήνας ο ραγιάς παρουσιάστηκε ξανά στον πασά, έτοιμος να εκραγεί, αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά βλέπετε.
- Βγάλε τώρα τις κότες από το σπίτι και έλα την άλλη εβδομάδα.
Μετά από την εβδομάδα εμφανίζεται πάλι ο ραγιάς εμφανώς ανακουφισμένος :
- Πασά μου, να σου φιλήσω τα πόδια, μας έσωσες, πήραμε ανάσα με την σοφή σου απόφαση.
Κι έζησε ο πασάς καλά και ο ραγιάς χειρότερα...
