«Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος».Ο άνθρωπος με την πάροδο του χρόνου διαμορφώνει την προσωπικότητά του και αποκτά ενδιαφέροντα ανάλογα με τις επιρροές ή τα ερεθίσματα που δέχεται.
Αυτή την περίοδο της ζωής μου, το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι το χωριό, απλά θα γράψω δυο λόγια με αφορμή και τις παραινέσεις του http://tsamaliotis.blogspot.com προς τους συγχωριανούς να προσπαθήσουν για ένα καλύτερο χωριό.
Δυστυχώς ζούμε σ’ έναν τόπο που το μόνο που ενδιαφέρει τους ανθρώπους είναι
να καλλιεργούν τα κατσαβραχοχώραφά τους ενώ το λιγοστό μυαλό που κληρονόμησαν το έχουν χέρσο κι ακαλλιέργητο από την ώρα που γεννήθηκαν. Ο συντηρητισμός τους έχει ξεπεράσει εκείνον των παππούδων και των γιαγιάδων μας και μόνο όσοι «πήραν των ομάτιών τους» όλα αυτά τα χρόνια και ήρθαν σ’ επαφή με άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς μπόρεσαν να «ξεφύγουν».
Το ενδιαφέρον των αντρών στο χωριό περιορίζεται σε ατέρμονες συζητήσεις για τα αγροτικά, το ποδόσφαιρο, το στοίχημα, το κυνήγι και την μπιρίμπα ενώ το Champions League και η εβδομαδιαία πρόγνωση του καιρού είναι μόνιμα στις πρώτες θέσεις του Top των τηλεοπτικών τους αναζητήσεων.
Όταν πεινάσουν ή όταν θέλουν να … πηγαίνουν και μια βόλτα από το σπίτι. Την ίδια ώρα κάποιοι νεόκοποι «ελεύθεροι» φιλοσοφούν διαβάζοντας τον «Πρωταθλητή» κι αναρωτιούνται γιατί δε βρίσκουν γυναίκα να παντρευτούν.
Το ενδιαφέρον δε των γυναικών περιορίζεται στην όψιμη ανακάλυψη του Facebook, στα τούρκικα τηλεοπτικά σήριαλ, στις «Οικογενειακές ιστορίες» και στο πατροπαράδοτο κουτσομπολιό.
Μια φορά το χρόνο διασκεδάζουν στα κλαρίνα (ύψιστο αγαθό του πολιτιστικού τους κενού) κι άλλη μια πηγαίνουν στο θέατρο με τα εισιτήρια του ΟΓΑ να δουν το «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» ή στον κινηματογράφο να παρακολουθήσουν το «I love Καρδίτσα».
Το κυριακάτικο σταυροπροσκύνημα στην εκκλησία είναι απαραίτητο ενώ καμιά φορά βάφουν και κανένα εκκλησάκι για να κλείσουν την πρώτη θέση στον Παράδεισο.
Κι όλο και κάποιος Καβάφης θα αναπαύεται σκονισμένος στο ράφι κάποιας βιβλιοθήκης, περιμένοντας την Πεντάμορφη του «παραμυθιού» να του αποστηθίσει κανένα στιχάκι-απομεινάρι μιας παλιάς ανεκπλήρωτης αγάπης…
Αυτή την περίοδο της ζωής μου, το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι το χωριό, απλά θα γράψω δυο λόγια με αφορμή και τις παραινέσεις του http://tsamaliotis.blogspot.com προς τους συγχωριανούς να προσπαθήσουν για ένα καλύτερο χωριό.
Δυστυχώς ζούμε σ’ έναν τόπο που το μόνο που ενδιαφέρει τους ανθρώπους είναι
να καλλιεργούν τα κατσαβραχοχώραφά τους ενώ το λιγοστό μυαλό που κληρονόμησαν το έχουν χέρσο κι ακαλλιέργητο από την ώρα που γεννήθηκαν. Ο συντηρητισμός τους έχει ξεπεράσει εκείνον των παππούδων και των γιαγιάδων μας και μόνο όσοι «πήραν των ομάτιών τους» όλα αυτά τα χρόνια και ήρθαν σ’ επαφή με άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς μπόρεσαν να «ξεφύγουν».
Το ενδιαφέρον των αντρών στο χωριό περιορίζεται σε ατέρμονες συζητήσεις για τα αγροτικά, το ποδόσφαιρο, το στοίχημα, το κυνήγι και την μπιρίμπα ενώ το Champions League και η εβδομαδιαία πρόγνωση του καιρού είναι μόνιμα στις πρώτες θέσεις του Top των τηλεοπτικών τους αναζητήσεων.
Όταν πεινάσουν ή όταν θέλουν να … πηγαίνουν και μια βόλτα από το σπίτι. Την ίδια ώρα κάποιοι νεόκοποι «ελεύθεροι» φιλοσοφούν διαβάζοντας τον «Πρωταθλητή» κι αναρωτιούνται γιατί δε βρίσκουν γυναίκα να παντρευτούν.
Το ενδιαφέρον δε των γυναικών περιορίζεται στην όψιμη ανακάλυψη του Facebook, στα τούρκικα τηλεοπτικά σήριαλ, στις «Οικογενειακές ιστορίες» και στο πατροπαράδοτο κουτσομπολιό.
Μια φορά το χρόνο διασκεδάζουν στα κλαρίνα (ύψιστο αγαθό του πολιτιστικού τους κενού) κι άλλη μια πηγαίνουν στο θέατρο με τα εισιτήρια του ΟΓΑ να δουν το «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» ή στον κινηματογράφο να παρακολουθήσουν το «I love Καρδίτσα».
Το κυριακάτικο σταυροπροσκύνημα στην εκκλησία είναι απαραίτητο ενώ καμιά φορά βάφουν και κανένα εκκλησάκι για να κλείσουν την πρώτη θέση στον Παράδεισο.
Κι όλο και κάποιος Καβάφης θα αναπαύεται σκονισμένος στο ράφι κάποιας βιβλιοθήκης, περιμένοντας την Πεντάμορφη του «παραμυθιού» να του αποστηθίσει κανένα στιχάκι-απομεινάρι μιας παλιάς ανεκπλήρωτης αγάπης…
