Ένα μεσημεράκι καθώς έφευγα από το χωριό, είδα αριστερά μέσα στο γήπεδο και πίσω από τη μεγάλη σιδερένια πόρτα, καμιά δεκαριά πρόβατα να με κοιτάζουν μ’ ένα απλανές και αγωνιώδες βλέμμα σαν τρόφιμοι ψυχιατρικού ιδρύματος που ζητάνε τσιγάρο.Ο δε τσοπάνος είχε φροντίσει να δέσει μ’ ένα χοντρό σύρμα τα φύλλα της πόρτας για να μη φύγουν τα ζωντανά του και προφανώς είχε πάει να πάρει κανέναν υπνάκο.
Στην είσοδο του χωριού ένας δωρεάν περιφραγμένος βοσκότοπος: το γήπεδο!
Και μέσα αντί για άνθρωποι, ζώα.
Κι έξω κάποιοι άνθρωποι που φέρονται σαν ζώα…
