Βροχή

…Βροχή, που τα μικρά παιδιά

κυττάζουνε χαρούμενα

μέσ' από κάμαρη ζεστή,

κι' όσο πληθαίνει το νερό

και πέφτει πιο μεγάλo

χτυπούν τα χέρια και πηδούν.

Βροχή, που ακούν οι γέροι

με σκυθρωπήν υπομονή,

με βαρεμό κι' ανία·

γιατί εκείνοι από ένστικτον

δεν αγαπούνε διόλου

βρεμμένο χώμα και σκιαίς.

Βροχή, βροχή - εξακολουθεί

πάντα ραγδαία να βρέχη.

Μα τώρα πια δεν βλέπω.

Θόλωσ' απ' τα πολλά νερά

του παραθύρου το υαλί…

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης