Κρίση την είπαν τη στιγμή
που εκοιμήθης πλάι μου με χάρη
την ώρα που ξεχύθηκαν μ’ ορμή
χίλια πουλιά να σκίσουν το φεγγάρι.
Κρίση την είπαν την πηγή
που πάνε τα’ άστρα να λουστούν το βράδυ
να πιούν νερό, να χτενιστούν στη γη
και να πλαγιάσουν στης αυλής μου το πηγάδι.
Κρίση την είπαν την ορμή
που φτιάχνει η αγάπη μέσα στο λιβάδι
κι η αναπνοή σου γίνεται στιγμή
που μ’ ακουμπά τ’ αγέρι του θεού σαν χάδι.
(Μ. Χατζηδάκις)
