Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Δίψα

Είναι ένας δρόμος που δε βγάζει πουθενά
είναι μια θάλασσα που δε θα την περάσω
είναι μια τύψη που γυρνάει στα σκοτεινά
ένα παιχνίδι που το ξέρω θα το χάσω.

Είναι μια δίψα που μου σκάβει το μυαλό
είναι μια δίψα που δε μπόρεσα να σβήσω
ένα ποτάμι που με σκέπασε θολό
μια νύχτα ατέλειωτη που πρέπει να διασχίσω.

Είναι που έσβησα στο πλάι μου το φως
είναι που έχουν οι σκιές δικούς τους νόμους
είναι ο έρωτας που έμεινε μισός
και η ανάγκη που μου λύγισε τους ώμους.

Είναι μια δίψα που με σέρνει στο βυθό
ένας λυγμός που δε μ’ αφήνει να ησυχάσω
είναι μια δίψα που μου σκάβει το μυαλό
ένα παιχνίδι που το ξέρω θα το χάσω.

(Σωτήρης Τριβιζάς)