Είναι ένας χωρικός που μόλις έχει παντρευτεί μια χωριατοπούλα.Μετά την πρώτη νύχτα του γάμου, ο χωρικός δίνει συμβουλές στην καινούρια οικοδέσποινα.
- Μπορείς να παένεις όπου θέλεις εκτός από τον σταύλο που έχω το γαιδούρι. Είναι πολύ άγριο και μπορεί να σε κλωτσήσει.
Τον πρώτο καιρό που λέτε δεν πήγαινε η χωριατοπούλα στον σταύλο ώσπου μια μέρα ξεχνάει τι τις είχε πει ο άνδρας της και μπαίνει στον σταύλο με το γαιδούρι. Το γαιδούρι μόλις την βλέπει της δίνει μια στο Ταφ και πάρτην στον τόπο την χωριατοπούλα.
Στην κηδεία ο παπάς βλέπει τον κοσμο να δίνει συληπητήρια στον χωρικό και όποτε δεχόταν συληπητήρια από μια γυναίκα, κουνούσε το κεφάλι του καταφατικά ενώ όποτε δεχόταν από έναν άνδρα κουνούσε το κεφάλι του αρνητικά.
Με τα πολλά ο χωρικός ξαναπαντρεύεται και ξανά το ίδιο σενάριο, ξανά η ίδια απροσεξία και ξανά το ίδιο σκηνικό με την κηδεία: όποτε δεχόταν συληπητήρια από μια γυναίκα, κουνούσε το κεφάλι του καταφατικά ενώ όποτε δεχόταν από έναν άνδρα κουνούσε το κεφάλι του αρνητικά.
Με το που φεύγουν όλοι οι χωρικοί, πάει ο παπάς στον χωρικό και του λέει:
- Τέκνο μου με το συμπάθειο αλλά έχω μια απορία... και στην περασμένη αλλά και στην τωρινή κηδεία, όποτε δεχόσουν συληπητήρια από μια γυναίκα, κουνούσες το κεφάλι σου καταφατικά ενώ στους άνδρες κουνούσες το κεφάλι σου αρνητικά. Ποιος ο λογος;
Λέει και ο χωριάτης:
- Τι να σου πω πάτερ, όποτε περνούσαν οι γυναίκες μου έλεγαν "ζωή σε λόγου σου" και εγώ απαντούσα "ευχαριστώ", όμως όταν περνούσαν οι άντρες μου έλεγαν "Το πουλάς το γαϊδούρι;" και εγω τους ελεγα... Οχι!!!
