Είμαστε το «ισχυρό φύλο». Και ζούμε - σε μέσο όρο - επτά χρόνια λιγότερο από το «ασθενές».
Και μόνο τα επτά χρόνια αρκούν για να καταρρεύσει ο μύθος της καταπίεσης.
Πού ακούστηκε οι καταπιεζόμενοι να ζουν περισσότερο από τους καταπιεστές;
'Aντρας σημαίνει ένοχος. Για όλα.
Αρχίζετε τη μαζική παραγωγή και διανομή ενοχής σαν μητέρες.
Και συνεχίζετε σαν αδελφές, ερωμένες, σύζυγοι . . . Η ενοχή είναι που μας κόβει επτά χρόνια.
Η ενοχή φέρνει τα εμφράγματα και τα έλκη.
Χάρη σε σας νοιώθουμε πάντα ένοχοι.
Από τη στιγμή που δεν θα βάλουμε το πουλόβερ μας (Γιαννάκη! θα με πεθάνεις!) ως τη στιγμή που πεθαίνουμε (Γιάννη μου, πού με αφήνεις!)
Έτσι που του έρχεται του Γιάννη να ζητήσει συγγνώμη...
Ένοχοι όταν σας αγκαλιάζουμε (σας πνίγουμε).
Όταν δεν σας αγκαλιάζουμε (αδιαφορούμε).
Όταν αφήνουμε τη μαμά μας (εγώ που έδωσα τη ζωή μου για σένα!).
Όταν δεν την αφήνουμε (μα επιτέλους, άντρας είσαι εσύ;).
Όταν σας παντρευόμαστε (σου έδωσα τα καλύτερά μου χρόνια!) κι όταν - οϊμέ! - δεν σας παντρευόμαστε (το αυτό, πιο δραματικά).
Όταν σας πηδάμε (με πλάνεψες, με ζάλισες, με παρέσυρες!) κι όταν δεν σας πηδάμε (κατάλαβα - δεν μπορείς!).
Όταν είμαστε ευγενείς (τοιούτος είναι;) κι όταν δεν είμαστε (τι αγροίκος!).
Κι αλίμονο αν στην ευγενή πράξη της συνουσίας δε δεήσει να σας επισκεφθεί ο οργασμός.
Ένοχοι εμείς και για αυτό. Αποκλειστικά. (Δεν τα καταφέρνεις, χρυσέ μου!).
Και δε φτάνει που ζείτε επτά χρόνια περισσότερο από μας, είστε και προνομιούχες στον έρωτα.
Οι γυναίκες είναι ικανές για απεριόριστο αριθμό οργασμών την ημέρα - εσείς, κύριε, μπορείτε τρίπαξ?
Και με τη νέα σεξουαλική επανάσταση έχουν κατορθώσει να μας περάσουν όλη την ευθύνη για την ικανοποίησή τους.
Έτσι αν η κυρία είναι βραδυφλεγής, είσαι υποχρεωμένος να δουλεύεις δύο ώρες σαν χαμάλης χρησιμοποιώντας όλες τις τεχνικές για να χτυπήσουν κάποτε οι καμπάνες.
Αν δεν χτυπήσουν φταίει ο κωδωνοκρούστης. Ποτέ ο κώδων.
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Νίκος Δήμου – "Σάτιρες" (Νεφέλη 1993). (αποσπάσματα)
