Με τα δυο χεράκιαπλάθω κουλουράκια
κουλουράκια, κουλουράκια.
Ο φούρνος θα τα ψήσει
το σπίτι θα μυρίσει
κουλουράκια, κουλουράκια…
Μεγάλη εβδομάδα και το έθιμο προστάζει πασχαλινά κουλουράκια. Τώρα αν με ρωτήσετε τη διαφορά των πασχαλινών κουλουριών απ’ όλα τ’ άλλα, ειλικρινά δεν τη γνωρίζω. Ίσως φταίει η μάνα μου που μία συνταγή έφτιαχνε όλο το χρόνο, ίσως και να μην υπάρχει διαφορά.
Το μόνο που θυμάμαι και εξακολουθεί να υφίσταται είναι η αποπνικτική μυρωδιά της αμμωνίας την ώρα του ψησίματος.
Το κριτήριο επιτυχίας ενός κουλουριού είναι απ’ έξω να είναι τραγανό και μέσα μαλακό, να είναι ροδοκοκκινισμένο κι όχι ροδομαυρισμένο, ενώ το σχήμα παίζει λιγότερο ρόλο καθώς ελάχιστη σημασία έχει αν το κουλούρι είναι καρδούλα ή πλεξούδα.
Το πιο διάσημο κουλούρι είναι της Θεσσαλονίκης (αυτό με τη μεγάλη τρύπα) που λέγεται και σημίτι όπως ο πρώην πρωθυπουργός (αυτός βέβαια δεν τρώγεται με τίποτα όπως και ο έτερος σύντροφος Κουλούρης).
Κουλούρι λέγεται και το μηδενικό που παίρναμε μικροί στο σχολείο, όπως κι αυτό που μας υπόσχονται οι γυναίκες αν κάτσουμε να μας φορέσουν κουλούρα.
Στη Αθήνα είναι φτηνό
και το παίρνεις μάνι-μάνι
μα στην Κρήτη και τη Μάνη
τ’ αγοράζεις με στεφάνι…
Για το φιλί λέει ο στιχουργός αλλά κάτι μου λέει ότι εννοούσε και το κουλούρι…
Και για να επανέλθουμε στα πραγματικά κουλούρια, ένα πασχαλινό κουλουράκι περίπου 60 γραμμάρια αποδίδει 230 θερμίδες. Μ’ άλλα λόγια για ν’ απαλλαγείς απ’ αυτές τις θερμίδες του κουλουριού που θα φας, πρέπει να περπατάς 35 λεπτά ή να κάνεις σεξ για 10 έως 40 λεπτά ανάλογα τη στάση και την ευελιξία.
Στο βιντεάκι που ακολουθεί η ευλογημένη μπέρδεψε κυριολεκτικά τη βούρτσα με την π… αλλά η ζύμη δείχνει να ’ναι πετυ...χυμένη.
