Γυρίζει ο γερόμυλοςκι αλέθει το σιτάρι
πάει η Κοντύλω γι' άλεσμα
με σκέρτσο και καμάρι.
- Κυρ μυλωνά, κυρ μυλωνά
πόσο το άλεσμα σου;
- Για σένα τζάμπα κούκλα μου
κι ο μύλος χάρισμα σου.
Αλέθει ο μύλος κι ο βοριάς
σηκώνει την ποδιά της
κι ο μυλωνάς τρελαίνεται
με τα καμώματα της.
- Κυρ μυλωνά, κυρ μυλωνά
που έχεις λεβέντη μύλο.
- Μοιάζει με τον αφέντη του
πανέμορφη Κοντύλω.
Η μυλόπετρα γυρίζει
κι η Κοντύλω χαχανίζει.
Και αλέ-αλέθει ο μύλος
το σιτάρι της Κοντύλως.
.
Ένα καλοκαίρι πήγε να αλέσει σε κάποιον μύλο ένας δάσκαλος και κάθισε στο πεζούλι που ήταν πασπαλισμένο με αλεύρι.
Δίπλα του είδε κάτι σημάδια σαν γράμματα και προσπαθώντας νατα διαβάσει συλλάβισε δυνατά:”Αυτό πρέπει να είναι Θ, το άλλοπρέπει να είναι Ο, αλλά αν ήθελε να γράψει Θωμάς το Θω δενγράφεται με όμικρον”.
Ο μυλωνάς τον άκουσε που μονολογούσε και του είπε: ”Δάσκαλε καλά πρέπει να τα λες του λόγου σου, αλλά μη γυρεύεις ορθογραφία από της μυλωνούς τον κώλο”, επειδή γνώριζε ότι η μυλωνού του κυκλοφορούσε χωρίς το ανάλογο εσώρουχο και είχε καθίσει νωρίτερα στο πεζούλι που ο δάσκαλος προσπαθούσε να διαβάσει τα σχήματα.
